Permalokko Garden
Έγινε ενημέρωση: 6 Ιουν 2021
For the English version,
switch the language to English at the bottom of the page!
Φτάνοντας στη Σαμοθράκη τον Σεπτέμβριο επικρατεί μια γενικότερη ησυχία. Η σεζόν έχει εμφανώς τελειώσει. Καλώς κακώς, δεν το γνωρίζω, οι τουρίστες είναι πια ελάχιστοι. .
Stats:
40°26'49.7"N 25°35'35.8"E
Island of North Aegean
178km2
1611m mountain called Saos
Approximately 2500 people (2011)
Εκεί με περιμένει η Μαρία, φίλη από παλιά και μέντοράς μου. Η Μαρία είναι μία αγωνίστρια για το καλύτερο αύριο. Ένας πνευματικός ταξιδιώτης, και πραγματοποιητής (αναρωτιέμαι αν υπάρχει στ'αλήθεια αυτή η λέξη). Συνήθως καταλήγει με ασύλληπτα πολλά να κάνει καθώς δεν έχει τιθασεύσει την έλξη της για αυτά. Την αγαπώ βαθιά.
Η Μαρία και η Δώρα μένουν στη Χώρα και φροντίζουν ένα μικρό κομμάτι γης, κοντά στη ταβέρνα του Σωτήρος, που ονομάζεται Permalokko Garden.
Γνώρισα τη Δώρα μέσω της Μαρίας και αμέσως κατάλαβα πως θα γίνουμε φίλες. Είναι ένα άτομο που μιλάει την αλήθεια, καλή και κακή, ευχαριστιέται την απλότητα της ζωής και έχει το χάρισμα να μετατρέπει τα πάντα σε κάτι άνετο. Είναι φροντιστής και βασίλισσα της μαγειρικής.
Στον κήπο γνώρισα τον Jules, ο πρώτος επίσημος εθελοντής του κήπου. Ένας άνθρωπος με όραμα και ισχυρή θέληση. Είχε όρεξη να κάνει ασύλληπτα πράγματα πραγματικότητα. Μέσα σε ένα μικρό διάστημα έδωσε μορφή στον παραμελημένο κήπο δίνοντας έναυσμα και σε εμάς που ήρθαμε μετά.
Δουλέψαμε σκληρά για να γίνουν κάποια βασικά πράγματα, προετοιμασία του εδάφους για την ανοιξιάτικη καλλιέργεια, σκαλοπάτια, πόρτες, διαζώματα και συγκομιδή mulch από τις γύρω περιοχές. Γενικά επικρατούσε η ρότα του τίποτα δεν πάει χαμένο. Μαζεύαμε καθημερινά πεσμένα φύλλα από πλατείες και δρόμους, όπου οι κάτοικοι απλά τα μάζευαν σε πλαστικές σακούλες και τα πετούσαν στα σκουπίδια. Τα πηγαίναμε στον κήπο όπου χρησίμευαν για τον εμπλουτισμό του εδαφους.
Δεν θα ξεχάσω τις βραδινές μας συζητήσεις με τον Jules για την ζωή και τους δρόμους και γενικώς για τις εμπειρίες μας μέχρι τώρα. Βρήκαμε κοινά πατήματα και εμπνεύσαμε ο ένας τον άλλο. Αυτές οι συζητήσεις, έμαθα αργότερα, είναι πολύ σημαντικές για να κρατιέται δυνατό το ηθικό. Είναι σαν μια επιβεβαίωση πως “ναι φίλε, είσαι στο σωστό δρόμο”. Και για τους δύο. Ένα πατ στον ώμο.
Από εκείνες τις συζητήσεις άκουσα πρώτη φορά τον όρο περμακουλτούρα και το όλο περιεχόμενο της. Tips για βιβλία, όπως είναι το “1978 Fukuoka- The One Straw Revolution” ή τη βίβλο της δυτικής περμακουλτούρας “1988 Mollison- Permaculture, A Designers' Manual”. Είδα ντοκιμαντέρ που μου τράβηξαν την προσοχή και ξύπνησαν τον αγωνιστή μέσα μου. Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, συνειδητοποιούσα πως θέλω να φροντίσω τη γη για ένα καλύτερο αύριο και πως στην πραγματικότητα είναι μητέρα μου.
Μετά από λίγο διάστημα εφτασε στην ομάδα μας η κοπέλα του Jules, η Charleene και γίναμε ένα αχτύπητο γκρουπ. Όποτε σκέφτομαι τη Charleene μου έρχεται μια εικόνα της να σιγοτραγουδάει και να κάνει χορευτικές κινήσεις σε ανύποπτες στιγμές. Μαζί με την Μαρία κ την Δώρα μαζέψαμε καρύδια, μαγειρέψαμε υπέροχα φαγητά, κάναμε εκδρομές σε απόμακρες παραλίες και δεθήκαμε πολύ.
Some Videos from
The Permalokko Garden, YouTube Channel
Ο καιρός πέρασε και χωριστήκαμε. Εγώ συνέχισα να πηγαίνω στη σαμοθράκη και να βοηθάω τα κορίτσια με τον κήπο και ο Jules με την Charleen συνέχισαν το μεγάλο ταξίδι τους στον ανατολικό κόσμο, με τα ποδήλατα.
Εύχομαι μια μέρα να ανταμώσουμε και πάλι.
Αυτό είναι ένα διαδραστικό μέρος του post, παρακαλώ βάλτε το τραγούδι να παίζει στο παρασκήνιο και συνεχίστε την ανάγνωση.
Από τις αξέχαστες εμπειρίες μου ήταν μια διανυκτέρευση στην παραλία Κήπος της Σαμοθράκης. Έφτασα απόγευμα και είδα το ηλιοβασίλεμα σε όλο του το μεγαλείο, είδα σε ΙΜΑΧ τα αστέρια του ουρανού, κοιμήθηκα στο βαν παρέα με μια νυχτερίδα και το επόμενο πρωί οταν ξυπνήσαμε, βγήκα από το βαν, περπάτησα μέχρι την ακτή, έβγαλα όλα τα ρούχα μου, ανέτειλε ο ήλιος και εγώ μπήκα στη θάλασσα. Τη στιγμή πριν μπω, ο φλοίσβος έδινε ρεσιτάλ και η θάλασσα ήταν λάδι.
Ε τί να πω, πόσο ευλογία?
Links: