Και άρχισε να κυλά

For the English version,

switch the language to English at the bottom of the page!

Μοιάζει σαν να πέρασε καιρός από το πρώτο βήμα και πως ο δρόμος ήταν μακρύς. Ένας δρόμος με στενά σημεία, απότομος, με απόκρημνες στροφές, με πεσμένες πινακίδες και μοναδική καθοδήγηση το ένστικτο.

Εντωμεταξύ, είμαι ένα άνθρωπος που χάνεται με το GPS, φαντάσου, μου πήρε καιρό. Αλλά μετά από όλα αυτά, είμαι στο δρόμο που επιθυμώ οπότε ότι έγινε-έγινε και άξιζε χίλιες φορές.

Τo blogging είναι κάτι εντελώς καινούριο για μένα.

Αυτό που με ώθησε να ξεκινήσω είναι πως θέλω να πω κάποιες ιστορίες και να αισθανθώ πιο κοντά με ανθρώπους που μπορεί να αναρωτιούνται παρόμοια παρόμοια.

Είναι πάντα μια πρόκληση να κάνει κανείς κάτι καινούριο. Ταράζει αρκετά “σταθερά σημεία” και αυτό γίνεται αν είμαστε αρκετά τυχεροί. Το τελευταίο διάστημα άρχισα να χρησιμοποιώ λιγότερο τα social media με σκοπό να δημιουργήσω χρόνο για άλλα πράγματα μεταξύ των οποίων και τη σκέψη.

Ο τελευταίος χρόνος πέρασε με στραμμένα τα μάτια προς τα μέσα.

Ενδοσκόπηση.

Είχα πολλά θέματα που ζυμώνονταν αλλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ένα χωρισμός. Πρωτότυπο, το ξέρω. Δεν θα σας ζαλίσω με τις λεπτομέρειες της καρδιάς μου αλλά θα σας πω πως κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα να επενδύω την ενέργεια μου στο τώρα και στο μέλλον.

Αυτό που με βοήθησε αρκετά ήταν κάθε φορά που ξυπνάω, να σκέφτομαι οτι ξεκινάω την ημέρα μου με 100 πόντους ενέργειας. Εξαρτάται από εμένα που θα επενδύσω αυτή την ενέργεια. Θα καταναλώσω ενέργεια σκεπτόμενη παρελθοντικές στιγμές ευτυχίας? Επενδύοντας σε κάτι τέτοιο, ρουφάει αρκετή ενέργεια και θέλει πολύ προσοχή. Υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί κάτι καλό στο τώρα και να μην υπάρχει απόθεμα ενέργειας να το παρατηρήσουμε και να το δεχτούμε στη ζωή μας. Έτσι χάνονται ευκαιρίες.

Αυτή η ιδέα αναφέρεται από την Dr. Caroline Myss, στο Exploring the anatomy of the spirit, ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο που αξίζει να το δείτε.

Έτσι, είμαστε στο τώρα.

Το τώρα είναι νέο και προκλητικό.

Το τώρα είναι ένας νέος τρόπος ζωής, τιμώντας την απλότητα της φύσης.

Αισθάνομαι σαν να ξύπνησα από λήθαργο και ξαφνικά όλα γύρω μου φαίνονται περίεργα.

Είμαι ένα πλάσμα της πόλης, όλη μου τη ζωή την πέρασα στην άνεση που προσφέρει μια μεγάλη ή μικρή πόλη. Μπορώ ανά πάσα στιγμή να βγω από το σπίτι μου και να αγοράσω γάλα ή ότι άλλο περίεργο μου περάσει από το μυαλό.

Γουάου.

Κρυώνω? Πατάω ένα κουμπί και ξαφνικά αγκαλιάζομαι από ένα ζεστό πέπλο αέρα. Έχω ζεστό νερό, την ανθρώπινη συντροφιά. Μα όλα αυτά, φαντάζουν φτιαγμένα πάνω σε ψεύτικα θεμέλια. Δεν θα σας ζαλίσω άλλο με αυτά, όλοι ξέρουμε πόσο μη πραγματικά βιώσιμο είναι το σύστημά μας.

Το αποτέλεσμα αυτού του ξυπνήματος είναι να ακολουθήσω ένα δρόμο που με οδηγεί στη φύση. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, αισθάνομαι την παρουσία της ευτυχίας που γενικά ένιωθα πως μου ξέφευγε διαρκώς.

Μιας ευτυχίας που δεν είναι συνδεδεμένη με κανένα άτομο ή πράγμα.

Μιας ευτυχίας μέσω της ελευθερίας

Μιας ευτυχίας του ότι θερίζεις σπέρνεις

Μιας ευτυχίας που έρχεται από την αφθονία της φύσης και της εσωτερικής διασύνδεσης όλων.

Μιας ευτυχίας του πνεύματος.

Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ να κάνω, θα προσπαθήσω να είμαι το κολιμπρί στην ιστορία που αφηγείται η Wangari Maathai.

Οπότε βασικά, σας προσκαλώ να γίνεται μάρτυρες του ταξιδιού αυτού, μιας προσωπικής Οδύσσειας με την Ιθάκη να είναι η Ελευθερία.

Και μιας που είμαι σε συναισθηματικό μουντ, θα μοιραστώ δύο γνωστά ποιήματα του Καβάφη που εμπνέουν ταξίδια εσωτερικά και εξωτερικά και κομψά κλεισίματα κύκλων.

---

Ιθάκη

Κ.Π.Καβάφης

Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,

νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,

τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,

τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,

ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ

συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,

τὸν ἄγριο Ποσειδώνα δὲν θὰ συναντήσεις,

ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,

ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.

Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος.

Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωϊὰ νὰ εἶναι

ποὺ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ

θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους·

νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,

καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,

σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,

καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,

ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.

Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,

νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.

Πάντα στὸ νοῦ σου νἄχῃς τὴν Ἰθάκη.

Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.

Ἀλλὰ μὴ βιάζῃς τὸ ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει.

Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξῃς στὸ νησί,

πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,

μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσῃ ἡ Ἰθάκη.

Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.

Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄβγαινες στὸν δρόμο.

Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.

Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρῇς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.

Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πείρα,

ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες ᾑ Ἰθάκες τί σημαίνουν.

---

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Κ.Π.Καβάφης

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -

την τύχη σου πού ενδίδει πια, τα έργα σου

που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

πού βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πώς ήταν

ένα όνειρο, πώς απατήθηκεν η ακοή σου

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν πού ταιριάζει σε πού αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, άλλ' όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια πού χάνεις. [1911]